सृष्टयुत्पत्ती-प्रक्रिया-दिग्दर्शन

पुरुष एकटाच स्वातंत्र्य उपभोगतो आहे. काही अंतरावर प्रकृती आहे. सुरूवातीला तिच्या मनाचा थांग लागत नाहीये. ती एकटीच नृत्य करतेय (इथे काहीतरी गातेय). प्रकृतीचं नृत्य पाहून (इथे गायन ऐकून) पुरुषाला तिच्याबद्दल कुतूहल वाटतं. तो ते कुतूहल शमवण्यासाठी तिच्याकडे बघतो (इथे बोलून संपर्क साधण्याचा प्रयत्न करतो) आणि पुरुष आपल्याकडे कुतूहलानं बघतोय (इथे बोलतोय) हे जाणताच प्रकृतीचे विभ्रम (इथे प्रमुख गीत) सुरू होतात. त्या अनेक कटाक्षयुक्त विभ्रमांनी बद्ध झालेला पुरुष प्रकृतीत अडकून तिच्यापाठोपाठ जाऊ लागतो, स्वतःच्याही नकळत...

सृष्ट्युत्पत्तीही अगदी अश्शीच झाली असावी का...?